کد مطلب:315433 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:222
سفارش امیرالمؤمنین و رسول اکرم در جهاد با جان و مال
قال الله تعالی: فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا عظیما [1] امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: الله الله فی الجهاد باموالكم و انفسكم و السنتكم [2] یعنی مردم شما را به خدا، شما را به خدا درباره ی جهاد بمالتان و جانتان و زبانتان. و ثواب جهاد در نهایت باشد. اما در باب جهاد به جان و شهادت وارد شده از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و روایت شده كه فرمود:
كل حسنات بنی آدم تحصیها الملائكة الا حسنات المجاهدین فانهم یعجزون عن علم ثوابها [3] .
ملائك اندازه ی ثواب تمام حسنات بنی آدم را می دانند مگر ثواب حسنات مجاهدان را كه قادر به شمارش آن نبوده و چنین علمی ندارند.
و فرمود هیچ كس نیست كه داخل بهشت شود پس آرزو كند كه از آن بیرون شود مگر شهید كه آرزو می كند باز گردد به دنیا و كشته شود ده مرتبه برای آنچه می بیند از كرامت خداوند عزوجل برای شهداء [4] و در صحیفه ی حضرت رضا علیه السلام و تفسیر ابوالفتوح خزاعی نقل شده از امیرالمؤمنین علیه السلام كه سئوال كردم از رسول خدا صلی الله علیه و آله از ثواب جهاد در راه خدا، آن جناب فرمود: كه مجاهدین چون اراده بیرون رفتن به جهاد كنند خداوند برای نجات از آتش برای ایشان بنویسد و هرگاه اسباب تهیه كنند خداوند به ملائكه فخر نماید به ایشان و چون با اهل خود وداع كنند گریه كنند برایشان دیوارها و خانه ها و از گناهان بیرون آیند چون بیرون شدن مار از پوست و
[ صفحه 170]
می نویسند برای ایشان از هر روزی عبادت هزار مرد كه عبادت كرده باشند خدا را هزار سال كه سالی سیصد و شصت روز باشد و هر روزی به قدر عمر دنیا باشد و چون با دشمن مقابل شدند قطع شود علم اهل دنیا از ثواب آنها و چون از اسب بیفتد قبل از رسیدن به زمین حورالعین او را بشارت دهد به كرامت خداوند و آنكه برای اوست نزد خداوند ما لا عین رات و لا اذن سمعت و لا خطر علی قلب بشر [5] پس ذكر فرمود تفصیل حور و قصرهائی كه برای مجاهد هست و آنكه شفاعت می كند در هفتاد هزار از اهل بیت خود و همسایگان او و با حضرت رسول صلی الله علیه و آله و با ابراهیم خلیل علیه السلام باشد [6] قطب راوندی در كتاب «لب اللباب» روایت كرده كه حضرت رسول صلی الله علیه و آله به جابر بن عبدالله انصاری كه پدرش در غزوه ی احد شهید شد فرمود: خدا به پدرت فرمود: از من درخواست كن تا عطا كنم به تو، پس پدر تو خواست: سوال می كنم از تو كه مرا به دنیا برگردانی كه بار دیگر جهاد كنم تا كشته شوم. خداوند عزوجل فرمود: برنمی گردانم كسی را به دنیا، چیزی غیر از این از من درخواست كن. عرض كرد: خدایا پس خبر ده زندگان را به آنچه در آن هستیم از ثواب تا زیاد شود رغبت ایشان در جهاد تا كشته شوند و به نزد ما آیند. پس خداوند فرمود: انا رسولك الی المؤمنین و این آیه شریفه نازل شد [7] .
(و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون فرحین بما اتاهم الله من فضله) [8] .
یعنی گمان نكنید آن كسانی كه كشته شدند در راه خدا مرده باشند بلكه زنده اند و نزد پروردگار خود روزی می خورند و خوشنودند به آنچه خداوند به آنها داده از فضل و احسان خود.
كل حسنات بنی آدم تحصیها الملائكة الا حسنات المجاهدین فانهم یعجزون عن علم ثوابها [3] .
ملائك اندازه ی ثواب تمام حسنات بنی آدم را می دانند مگر ثواب حسنات مجاهدان را كه قادر به شمارش آن نبوده و چنین علمی ندارند.
و فرمود هیچ كس نیست كه داخل بهشت شود پس آرزو كند كه از آن بیرون شود مگر شهید كه آرزو می كند باز گردد به دنیا و كشته شود ده مرتبه برای آنچه می بیند از كرامت خداوند عزوجل برای شهداء [4] و در صحیفه ی حضرت رضا علیه السلام و تفسیر ابوالفتوح خزاعی نقل شده از امیرالمؤمنین علیه السلام كه سئوال كردم از رسول خدا صلی الله علیه و آله از ثواب جهاد در راه خدا، آن جناب فرمود: كه مجاهدین چون اراده بیرون رفتن به جهاد كنند خداوند برای نجات از آتش برای ایشان بنویسد و هرگاه اسباب تهیه كنند خداوند به ملائكه فخر نماید به ایشان و چون با اهل خود وداع كنند گریه كنند برایشان دیوارها و خانه ها و از گناهان بیرون آیند چون بیرون شدن مار از پوست و
[ صفحه 170]
می نویسند برای ایشان از هر روزی عبادت هزار مرد كه عبادت كرده باشند خدا را هزار سال كه سالی سیصد و شصت روز باشد و هر روزی به قدر عمر دنیا باشد و چون با دشمن مقابل شدند قطع شود علم اهل دنیا از ثواب آنها و چون از اسب بیفتد قبل از رسیدن به زمین حورالعین او را بشارت دهد به كرامت خداوند و آنكه برای اوست نزد خداوند ما لا عین رات و لا اذن سمعت و لا خطر علی قلب بشر [5] پس ذكر فرمود تفصیل حور و قصرهائی كه برای مجاهد هست و آنكه شفاعت می كند در هفتاد هزار از اهل بیت خود و همسایگان او و با حضرت رسول صلی الله علیه و آله و با ابراهیم خلیل علیه السلام باشد [6] قطب راوندی در كتاب «لب اللباب» روایت كرده كه حضرت رسول صلی الله علیه و آله به جابر بن عبدالله انصاری كه پدرش در غزوه ی احد شهید شد فرمود: خدا به پدرت فرمود: از من درخواست كن تا عطا كنم به تو، پس پدر تو خواست: سوال می كنم از تو كه مرا به دنیا برگردانی كه بار دیگر جهاد كنم تا كشته شوم. خداوند عزوجل فرمود: برنمی گردانم كسی را به دنیا، چیزی غیر از این از من درخواست كن. عرض كرد: خدایا پس خبر ده زندگان را به آنچه در آن هستیم از ثواب تا زیاد شود رغبت ایشان در جهاد تا كشته شوند و به نزد ما آیند. پس خداوند فرمود: انا رسولك الی المؤمنین و این آیه شریفه نازل شد [7] .
(و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون فرحین بما اتاهم الله من فضله) [8] .
یعنی گمان نكنید آن كسانی كه كشته شدند در راه خدا مرده باشند بلكه زنده اند و نزد پروردگار خود روزی می خورند و خوشنودند به آنچه خداوند به آنها داده از فضل و احسان خود.
[1] سوره ي نساء آيه ي 95. ترجمه: و خداوند مجاهدان را بر نشستگان در راحتي با اجر و ثوابي عظيم برتري داده است.
[2] نهج البلاغه نامه ي 47.
[3] مستدرك الوسائل ج 11ص 13.
[4] كنزالعمال ج 4 ص 411، ميزان الحكمة ج 2 ص 1515.
[5] ترجمه: چيزي كه هيچ چشمي نديده و هيچ گوشي نشنيده و بر قلب هيچ انساني خطور نكرده.
[6] صحيفة الرضا (ع) ص 267 تا 270.
[7] مستدرك الوسائل ج 11 ص 12.
[8] سوره ي آل عمران آيه ي 169.